Verhalen over de Watertoren Dubbeldam

Terwijl de Dordtse gezinnen al water uit de kraan dronken, moesten Dubbeldammers water uit regenputten, sloten en de beruchte Dordtse Stadsvliet halen. Via deze Vliet stroomde het rioolwater van de stad, in de volksmond ook wel de strontvliet genoemd. Aansluiting op het Dordtse waterleidingnet was dus geen overbodige luxe. Het duurde nog tot het jaar 1916 dat de Watertoren werd gebouwd en de mensen in Dubbeldam echt waren aangesloten op leidingwater.

Verhalen over de Watertoren

De Watertoren van Dubbeldam is voor vele mensen uit de omgeving en de polders een herkenningspunt. In ons restaurant hebben we nog veel bezoek van oudere mensen die zijn opgegroeid in Dubbeldam en vele verhalen kunnen vertellen, bijvoorbeeld hoe de boerderij recht tegenover de Watertoren is afgebrand. Dat was in de jaren ‘90 en veel mensen herinneren zich nog hoeveel impact dat heeft gemaakt op de bewoners van Dubbeldam en het platteland. De brand was te zien tot ver achterin de polders.

Tegenwoordig is er natuurlijk veel bebouwing rondom de Watertoren, maar vroeger was dat anders. Rondom de toren was er goed zicht over het dorp Dubbeldam met de verbindingswegen naar andere dorpen en de stad Dordrecht. Ook de polders richting de Biesbosch waren goed zichtbaar. Nu had de Watertoren natuurlijk geen functie als uitkijkpunt, maar wat leuk is om te weten is dat er helemaal bovenin in de toren een luik zit wat open kan. In de jaren 80 heeft hier nog een antennemast gestaan en tegenwoordig staat daar ook een vlaggenmast. We hangen daar geen vlag op, omdat het doodeng is daarboven. In de Tweede Wereldoorlog werd deze plek gebruikt als uitkijkpost van de Duitsers.

De Duitse militair en de Watertoren van Dubbeldam

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de strategische waarde van de Watertoren in Dubbeldam al snel duidelijk. Niet alleen zorgde de toren voor drinkwatervoorziening in Dordrecht en omliggende gebieden, maar zijn hoogte en ligging maakten het ook een uitkijkpunt en mogelijk controlepunt voor de Duitse bezetters. In de bezettingsjaren was de watertoren een plek die zowel door de Duitsers als door het Nederlandse verzet in de gaten werd gehouden.

In deze context speelt het verhaal van een Duitse militair, die in mysterieuze omstandigheden zijn leven verloor in de Watertoren. Het verhaal gaat dat er een Duitse soldaat gestationeerd was bij de toren, mogelijk met de opdracht om sabotagepogingen van het verzet te voorkomen. Zijn lichaam werd echter later gevonden in het waterreservoir van de toren, een ontdekking die zowel de lokale bevolking als de bezetters in beroering bracht.

Het verzet in Dubbeldam en de Biesbosch

De Biesbosch, met zijn doolhof van kreken en ondoordringbare gebieden, was tijdens de oorlog een cruciale schuilplaats voor verzetsstrijders en onderduikers. Het gebied werd ook gebruikt voor gevaarlijke tochten – de zogenoemde "crossings" – waarbij mensen en informatie tussen bezet en bevrijd gebied werden gesmokkeld. Verzetsgroepen in Dordrecht en Dubbeldam speelden een belangrijke rol in deze activiteiten en hadden mogelijk ook oog voor de Duitse aanwezigheid bij de Watertoren.

Er zijn speculaties dat de dood van de Duitse soldaat niet zomaar een ongeluk was. Hoewel officiële documenten hierover ontbreken, fluistert de lokale overlevering dat het verzet mogelijk betrokken was. De toren was een strategisch doelwit, en het uitschakelen van een bewaker zou de verzetsstrijders de kans hebben gegeven om sabotagedaden te plegen of belangrijke informatie door te geven. Het is echter ook mogelijk dat de Duitser zelf een ongelukkige misstap maakte tijdens zijn werkzaamheden of inspecties.

De nasleep van het incident

De Duitse autoriteiten namen de dood van hun militair zeer serieus. Er zouden onderzoeken zijn ingesteld, en de omgeving van de Watertoren werd nog strenger bewaakt. Voor de lokale bevolking betekende dit een verhoogde dreiging, aangezien de Duitsers verzetsdaden met harde hand bestraft en. Het verzet ging echter gewoon door en gebruikte de Biesbosch als uitvalsbasis om verdere operaties uit te voeren.

Het verhaal van de Duitse militair werd na de oorlog een van de vele anekdotes die de complexe en gevaarlijke relatie tussen bezetters, verzetsgroepen en de lokale bevolking illustreerden. Hoewel geen harde bewijzen zijn gevonden van sabotage of moord door het verzet, blijft zijn dood omgeven door mysterie en speculatie.

Lees meer verhalen over de Watertoren op onze geschiedenispagina.